مهتاب

مسعود رضایی بیاره غزال و غزل انگارهمین لحظه،همین خانه ،همین ثانیه‌ها بود مــن بـــودم  و او بـود و همین حال و هوا بـود   در وسعت چشمــــان سیــه فــــــام  وی انــــگار باغــــی ز غــــزل ، منظره‌ای رو به خـــدا بــود   هــر منـــــظره حیـرتــــکده‌ای ، روح و روانـــی در بــرگ گـُـل و جـــان و دل و بــــاد صبــا بود   از شاعــــر شوریده ز او ن مهتاب...

مسعود رضایی بیارهاردیبهشتشانــــه زد بــــاد بهاری بـر سر اردیبهشت در چمــن پیچیــده عـــطر پیـــکر اردیبهشت   چتـــر زنبـــق شد پــدیــدار و کـــلاه نسترن سر بـرآورد از صحــــاری لشکر اردیبهشت   تا بــرآرایـد جهــان بـا رنـگ آیینی  شگرف آمـــــد از کـــــوه دنــــــا پیغمبر اردیبهشت   ای بهار لاله پرور، برگ و بارت بی خـزان دامنت همــواره پ مهتاب...